Czym charakteryzuje się łuk angielski?

Pierwowzorem broni, która przeszła do historii jako łuk angielski, był łuk walijski, czyli wywodzący się z krainy leżącej na zachód od historycznej Anglii, która jest obecnie częścią Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii. Broń ta cechowała się bardzo dużym łęczyskiem - zachowane egzemplarze mają nawet dwumetrowe, jednak zazwyczaj było to 180-185 cm. Jak nietrudno się domyślić, nie była to broń dla każdego - aby efektywnie z niej korzystać, należało przez długie lata intensywnie ćwiczyć. A gdy taki łuk trafiał już w dłonie osoby znającej się na rzeczy - stawał prawdziwą bronią zagłady. Strzały wypuszczane były z taką siłą, że potrafiły przebijać zbroje równie skutecznie, jak kusze. Siłę ich rażenia docenił król Anglii Edward III, który dołączył do swej armii oddziały łuczników walijskich. Jak się okazało - zrobił słusznie, ponieważ to właśnie ich zabójcze salwy strzał umożliwiły mu zwycięstwa w kilku ważnych bitwach na terenie Francji podczas Wojny Stuletniej.

W ten sposób łuk zawędrował do Anglii, gdzie szybko się upowszechnił i był używany przez armię jeszcze do XVI wieku, stąd też upowszechniła się nazwa “łuk angielski”. Ale na świecie znany jest także po prostu jako “długi łuk”, gdzieniegdzie spotyka się również nazewnictwo “długi łuk angielski”. Egzemplarze łuków tego typu wykonywano z drewna cisu, a także jasionu i wiązu. Obecnie produkowane są w sposób naturalny dla grup rekonstrukcyjnych i miłośników militariów średniowiecznych, zaś w sprzedaży znajdują się wykonane z nowoczesnych, wytrzymałych materiałów, takich jak włókno szklane.

Trzeba na wstępie powiedzieć od razu, że longbow to nie jest łuk dla początkującego. Aby myśleć o strzelaniu z tej broni, należy najpierw wyszkolić się porządnie w łuku klasycznym i dopiero wówczas można myśleć o strzelaniu z łuku longbow. Jest to taka łucznicza “wyższa szkoła jazdy”. Ponadto do naciągnięcia tak długiej cięciwy potrzebna jest większa siła, więc preferowane są osoby mające krzepę w dłoniach. Poza tymi warunkami sam proces strzelania odbywa się identycznie, jak przy łukach klasycznych. Należy również zachować te same zasady bezpieczeństwa.

W przypadku łuków angielskich ceny nie różnią się od kosztów związanych z normalnymi łukami. Tutaj również im droższy egzemplarz łuku, tym lepszych materiałów wykonania można się spodziewać. Rozstrzał cenowy jest równie szeroki, jak w przypadku łuków klasycznych i bloczkowych – od kilkuset do ponad dwóch tysięcy złotych.

A ile kosztuje i co oferuje przeciętny łuk longbow? Aby odpowiedzieć na to pytanie, najlepiej pokazać to na przykładzie konkretnych egzemplarzy tej broni. 

 

• Łuk angielski Łukbis z delikatnym refleksem - kosztujący 560 złotych łuk o długości łęczyska 188 cm umożliwia osiągnięcie naciągu do 55 LBS. Posiada niewielkie podcięcie na majdanie w miejscu oparcia strzały. Ze względu na swoją konstrukcję oraz długość bardzo trwały, solidny i “wybaczalny”. Jest dostępny w wersjach dla prawo- i leworęcznych.

• Łuk Eagle Longbow 68" RH - łuk z dakronową cięciwą. Jego rękojeść została wykonana z egzotycznego drewna Padouk, a ramiona to połączenie drewna akacjowego z laminatem włókna szklanego. Strzelania ułatwiają zmontowana podstawka pod strzałę oraz półka. Jest on produkowany dla łuczników i łuczniczek praworęcznych, jednak na zamówienie wykonywane są również jego wersje dla leworęcznych.

 

 

Łuki longbow można zobaczyć często podczas różnego rodzaju rekonstrukcji historycznych – jednak bardzo rzadko w Polsce. Powodem jest oczywiście fakt, że były one popularne na terenach obecnej Wielkiej Brytanii oraz Francji, natomiast nigdy nie stosowano ich na terytorium Rzeczypospolitej. Dlatego jeśli chcesz zobaczyć, jak strzela się z łuku angielskiego lub w jaki sposób jest on budowany, możesz sprawdzić to na filmikach zamieszczanych na YouTube.